Στη μνήμη του Γεώργιου Χρήστου

Η μνήμη των άξιων ανθρώπων που φεύγουν, ωφελεί κυρίως εμάς που (προσωρινώς) μένομε.

Ο Γιώργος Χρήστου ήταν ένα σπάνιο παράδειγμα Πολιτικού Μηχανικού, με το παλαιό ρωμαλέο νόημα του όρου: Δεν ήταν επιχειρηματίας πολυκατοικιών – αλλ’ ούτε και αναχωρητής κομπιουτεράκιας, εξεζητημένων μαθηματικών αναλύσεων. Ήταν εκείνο που λέμε «ολοκληρωμένος Μηχανικός». Είχε γερή μόρφωση απ’ τη Σχολή Πολιτικών Μηχανικών του ΕΜΠ (1958) (με συνεχή βραβεία Θωμαΐδου και Χρυσοβέργη), κι απ’ το ηγετικό Εργαστήριο Οπλ. Σκυροδέματος του Καθηγητή H. Ruesch, στο Πολυτεχνείο του Μονάχου (1962-64). Το κυριότερο όμως χαρακτηριστικό ήταν το μαστοριλίκι του: Είχε μια άμεση αίσθηση των κατασκευαστικών θεμάτων – τέτοιαν ώστε να δίνει ορθές μελετητικές λύσεις και, συγχρόνως, να επικοινωνεί και να εμπνέει στους Τεχνίτες στην Κατασκευή. Αυτό μάλιστα ίσως να το χρωστούσε και στον Οικοδόμο πατέρα του.

Τύχη αγαθή, είχα αντιληφθεί πολύ νωρίς αυτές τις ικανότητες του ανδρός – μαζί με έναν καλοσυνάτο ρεαλισμό που τον διέκρινε. Κι ήμουν τυχερός που δέχθηκε να είναι κοντά-μου για πάνω από είκοσι χρόνια:

Πρώτα ως Συνεργάτης στο «Τεχνικό Γραφείο Γεφυροποιίας» που διεύθυνα, πριν να γίνω Καθηγητής. Τότε ήταν που αναπτύσσονταν οι νέες μέθοδοι υπολογισμού «συνολικής αντοχής σε θραύση» – με τον H. Ruesch του Μονάχου να είναι ένας απ’ τους διεθνείς ηγέτες των σχετικών ερευνών. Ο άξιος Γ. Χρήστου βρέθηκε δίπλα-του επιμορφούμενος επί δυό χρόνια.

Αφού έγινα Καθηγητής, συνεργάστηκε μαζί μου ως έμμισθος Επιμελητής στην Έδρα Δομικής Μηχανικής και Στοιχείων Τεχνικών Έργων (1966-68). Κι αμέσως μετά, στην Έδρα Οπλισμένου Σκυροδέματος (1968-81). Αλλ’ απ’ το 1966 και στη Σχολή Τεχνικής Εκπαίδευση Αξιωματικών Μηχανικού, όπου είχα αρχίσει να διδάσκω Τεχνικά Έργα – Γεφυροποιία · εκεί υπηρέτησε 30 χρόνια, και  μετά τη δική-μου παραίτηση.

Οι Φοιτητές εκτιμούσαν ιδιαίτερα τις στέρεες γνώσεις-του και τη διδακτική υπομονή του. Το ίδιο κι οι Ακροατές μεγάλου πλήθους διαλέξεων που έδινε.

Αλλ’ εντωμεταξύ, οι εξαιρετικές ικανότητες του Χρήστου, του επέτρεψαν να μελετήσει και να επιβλέψει ή και να ελέγξει σημαντικά τεχνικά έργα, μερικά των οποίων χαρακτηρίζονταν από μεγάλη καινοτομία για την εποχή τους: Κελύφη, Πτυχωτοί φορείς, Γέφυρες με εν προβόλω δόμηση, Πρώτη γέφυρα με προεντεταμένους αναρτήρες, Έλεγχος μελετών υψηλών κτιρίων, κ.ά.

Εξήντα σχεδόν χρόνια συνεχούς τεχνικής και διδακτικής δράσεως – τα τελευταία απ’ τα οποία σε συνεργασία με τον άξιο γυιό-του Αλέξανδρο Χρήστου, Διπλ. Πολ. Μηχανικό, χαρακτηρίζουν έναν βίο σπουδαίον και μια κοινωνική προσφορά απ’ τις σπάνιες.

Γι’ αυτό η μνήμη-του θα είναι μακρά, και ο φωτισμός του παραδείγματός-του πλατύς.

πηγή: Εργοληπτικόν Βήμα Νο_135 της ΠΕΣΕΔΕ