Κερδίζοντας τον χαμένο χρόνο …:Μαρία Τσιομπάνου, Β΄Αντιπρόεδρος της ΠΕΣΕΔΕ
πηγή: Εργοληπτικόν βήμα Νο_113 της ΠΕΣΕΔΕ
Κερδίζοντας τον χαμένο χρόνο …
Αρχές της νέας χρονιάς και η σκέψη ενστικτωδώς, με τη δική της συνειρμική βούληση, καταχωρεί απολογισμούς της χρονιάς που πέρασε και σχεδιάζει τις επιθυμίες και τους στόχους της χρονιάς που ξεκινάει.
Θεωρητικά, στη χρονιά που πέρασε η χώρα μας βρέθηκε εκτός μνημονίων. Είναι όμως πράγματι έτσι ; Η Ελλάδα βγήκε από το μνημόνιο από τον Αύγουστο του 2018 αλλά μέχρι και σήμερα παραμένει μακριά από τις διεθνείς αγορές. Τα επιτόκια δανεισμού παραμένουν απαγορευτικά υψηλά, η οικονομία της χώρας παραμένει βαλτωμένη σε μία υποτυπώδη – και επίσης θεωρητική – ανάπτυξη, το τραπεζικό σύστημα εξακολουθεί να υπολειτουργεί και η κυβέρνηση συνεχίζει να συρρικνώνει κατά εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ το πολυπαθές Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων για να ενισχύσει το αντιαναπτυξιακό πλεόνασμα – μαμούθ. Οι πολίτες της χώρας καλούνται να επιβιώσουν με πετσοκομμένους μισθούς, είτε ανήκουν στο δημόσιο τομέα και ακόμη περισσότερο όσοι ανήκουν στον ιδιωτικό, και η χώρα συνεχίζει να αιμορραγεί από τη διαφυγή του επιστημονικού και όχι μόνο δυναμικού της στο εξωτερικό ως η μόνη προοπτική του Έλληνα για μία αξιοπρεπή και με μέλλον διαβίωση.
Η δε έναρξη της νέας χρονιάς εκρηκτική και κυρίως κωμικοτραγική, όπως ακριβώς ταιριάζει σε έναν μεσογειακό λαό όπως εμείς. Το πολιτικό προσκήνιο αλλά και το παρασκήνιο, σε μία χρονιά έντονου και παρατεταμένου προεκλογικού χαρακτήρα, δίνει τη δική του παράσταση με τρόπο πρωτόγνωρο και θλιβερό, δημιουργώντας στους θεατές του, εμάς τους Έλληνες πολίτες, πιο έντονο το αίσθημα της αστάθειας και της αβεβαιότητας. Και φυσικά το φόβο ότι η χώρα μας για μία ακόμη φορά θα βρεθεί σε αδιέξοδο. Αυτό που πρέπει όλοι μας να συνειδητοποιήσουμε ότι το πρόβλημα δεν ήταν ποτέ θέμα προσώπων παρά σε ελάχιστες εξαιρέσεις.
Το ζητούμενο είναι η αλλαγή νοοτροπίας. Μόνο αλλά μόνο τότε μπορούμε να ελπίζουμε ότι θα κερδίσουμε το χαμένο χρόνο της τελευταίας δεκαετίας.
Τα βήματα που πρέπει να γίνουν είναι λίγο πολύ γνωστά σε όλους μας. Πρέπει να ασκήσουμε την αυτοκριτική μας με θάρρος και εντιμότητα, να ζητήσουμε εμείς οι ίδιοι οι πολίτες την ενθάρρυνση της αξιοκρατίας και της υγιούς επιχειρηματικότητας, να δοθούν ευκαιρίες στους νέους να αναπτύξουν τις καινοτόμες ιδέες τους, να καθιερωθεί ένα δίκαιο και σταθερό φορολογικό σύστημα που δε θα κλέβει τους πολίτες αλλά και που θα επιτρέπει το κράτος να ασκήσει την αναγκαία κοινωνική του πολιτική και τέλος ένα νέο εκπαιδευτικό σύστημα αντάξιο της ιστορίας αυτής της χώρας.
Όλα αυτά όμως θα παραμείνουν «όνειρα θερινής νυκτός» σε συνθήκες μικροπολιτικών σκοπιμοτήτων, έντονου διχασμού και ατομικισμού, όπως δυστυχώς δείχνει να εξελίσσεται η νέα χρονιά. Μόνο που φέτος θα δοθεί η ευκαιρία σε όλους τους Έλληνες πολίτες να αποφασίσουν σε ποια χώρα θέλουν να ζήσουν με την ψήφο τους. Ας αναλογιστούμε επομένως όλοι μας μια καλύτερη Ελλάδα, ας αξιολογήσουμε με σοβαρότητα τις επιλογές που μας δίνονται και ας πράξουμε ανάλογα · το σημαντικότερο όμως είναι όλα αυτά να γίνουν με αίσθημα αλληλεγγύης, που δυστυχώς το έχουμε εγκαταλείψει εδώ και καιρό.
