Share
Tα θέματα του περιβάλλοντος και της αδιαφορίας είναι αλληλένδετα με τον πολιτισμό με αποτέλεσμα η απουσία του ενός να σηματοδοτεί αυτόματα την απουσία του άλλου. Ειδικά στις μέρες μας κρίνεται αναγκαίος ο επαναπροσδιορισμός της σχέσης του ανθρώπου με το φυσικό περιβάλλον και σ’ αυτή την προσπάθεια επαναπροσδιορισμού η Τέχνη έρχεται να παίξει τον σημαντικό ρόλο του αρωγού. Η εικαστική παρέμβαση, ως όχημα αειφορίας, μπορεί να αποτελέσει ένα από τα βασικά στοιχεία και να λειτουργήσει ως καταλύτης για την ανάπτυξη μιας τοπικής κοινωνίας στην απόκτηση περιβαλλοντικού ήθους και ηθικής.
Η τέχνη μπορεί να υποστηρίξει σε θεωρητικό και σε πρακτικό επίπεδο την περιβαλλοντική εκπαίδευση των πολιτών μιας τοπικής κοινότητας και ειδικά στα άτομα των νεαρών ηλικιών. Οι καλλιτεχνικές ανησυχίες σε συνδυασμό με τους περιβαλλοντικούς προβληματισμούς οδηγούν την εκπαίδευση των νέων σε δρόμους ευαισθητοποίησης, δράσεων υπέρ της προστασίας του περιβάλλοντος και κατ’ επέκταση αειφορίας. Ο σύγχρονος νέος καλείται να διδαχθεί και να αποκτήσει ενεργό θέση σε μια συνεχώς μεταβαλλόμενη κοινωνία, μια κοινωνία όπου η βιώσιμη ανάπτυξη δεν είναι απλά επιθυμητή αλλά αποτελεί πλέον επιτακτική ανάγκη.
Τι εννοούμε όμως λέγοντας Αειφόρο Ανάπτυξη ή Βιώσιμη ανάπτυξη; Είναι η ανάπτυξη που καλύπτει τις ανάγκες της ανθρωπότητας σήμερα σε φυσικούς πόρους χωρίς όμως να διακινδυνεύει την κάλυψη των αναγκών των επόμενων γενεών. Όταν γίνεται αναφορά στους φυσικούς πόρους λαμβάνουμε υπόψιν όχι μόνο τα αποθέματα των πόρων αλλά και τις επιπτώσεις από την χρήση τους στο μελλοντικό περιβάλλον σε όλα τα επίπεδα (φυσικό, κοινωνικό, οικονομικό). Πρέπει ο σχεδιασμός της ανάπτυξης να εμπεριέχει την προστασία της φύσης αλλά και να λαμβάνει υπόψη του τις πολιτικές, πολιτισμικές και οικονομικές παραμέτρους καθώς και την κοινωνική και τοπική κατάσταση.
Πρέπει να αναλογιστούμε ότι είμαστε ένα κομμάτι της φύσης και την έχουμε άμεση και απόλυτη ανάγκη για την παρούσα αλλά και την μελλοντική μας ύπαρξη ως είδος. Ο Πιέρ Ρενουάρ (Γάλλος ζωγράφος) έλεγε και είχε απόλυτο δίκιο ότι ΟΤΑΝ ΠΛΗΣΙΑΖΕΙΣ ΤΗΝ ΦΥΣΗ ΜΕ ΘΕΩΡΙΕΣ ,ΑΥΤΗ ΤΙΣ ΠΕΤΑΕΙ ΚΑΤΩ». Οπότε το επιθυμητό και το αποτελεσματικό δεν είναι οι αλλεπάλληλες συζητήσεις αλλά η δράση και μάλιστα η επιτυχημένη δράση.
Δράσεις που θα κάνουν την κοινωνία να κατανοήσει την αναγκαιότητα της προστασίας του περιβάλλοντος αλλά και ότι ΟΛΑ τα έμβια, συμπεριλαμβανομένου και του ανθρώπου έχουν εγγενή αξία. Εδώ είναι και η στιγμή που τίθεται το ερώτημα.. Έχει η τέχνη τη δύναμη να ευαισθητοποιήσει και να εκπαιδεύσει σε τέτοιο βαθμό το κοινό ώστε να αλλάξει δραστικά την συμπεριφορά του απέναντι στο περιβάλλον;
Η απάντηση είναι ένα μεγάλο ΝΑΙ! Ο Σεζάν έλεγε ότι Τέχνη είναι ο άνθρωπος προστιθέμενος στην φύση.. Έβλεπε την φύση ως κάτι προϋπάρχον απεριόριστης ομορφιάς και τον άνθρωπο συμπληρωματικό κομμάτι αυτής. Όταν ο άνθρωπος καταφέρει να ενσωματωθεί αρμονικά στην φύση τότε γεννάται Τέχνη. Και Η ΤΕΧΝΗ έχει την δυνατότητα να επηρεάσει το κοινό να το κάνει να προβληματιστεί. Η τέχνη δείχνει τις ανισότητες. Δείχνει την καταστροφή και το χάος που έχουμε προκαλέσει στην φύση. Αποκαλύπτει τον κίνδυνο που καραδοκεί. Είναι ο τρόπος για να σε βάλει να αναρωτηθείς για το πώς θα ζήσεις εσύ και τα παιδιά σου μέσα σε ένα κόσμο που καταστρέφεται. Όταν το σκεφτείς δεν θα έχεις γυρισμό, σίγουρα θα θέλεις να αλλάξεις τον κόσμο που ζεΙς.
Έτσι λοιπόν καλλιτέχνες προσπάθησαν και προσπαθούν να αφυπνίσουν και να ευαισθητοποιήσουν το κοινό στην προστασία του περιβάλλοντος. Από τις αρχές τις δεκαετίας του 60 εμφανίστηκε η Περιβαλλοντική Τέχνη όπου σημαντικές καλλιτεχνικές προσωπικότητες της τότε εποχής άνοιξαν τον δρόμο για αυτή την μορφή καλλιτεχνικής έκφρασης. Πέρα από την προϋπάρχουσα τοπιογραφία ,η περιβαλλοντική τέχνη περιλάμβανε και περιλαμβάνει μια σειρά από διαφορετικά κινήματα, τα οποία είχαν και έχουν τον ίδιο στόχο, την προστασία του περιβάλλοντος μέσω της τέχνης ή από την ίδια την τέχνη.
Συμπερασματικά καλλιτέχνες και μη οφείλουμε να παραδώσουμε στις επόμενες γενεές ένα κόσμο με λιγότερη ρύπανση, ένα κόσμο βιώσιμο και με περισσότερη τέχνη . Οφείλουμε να διασφαλίσουμε ότι τα παιδιά μας και τα παιδιά των παιδιών μας θα μπορούν να ζήσουν σε ένα καθαρό περιβάλλον με επάρκεια φυσικών πόρων απολαμβάνοντας τις ομορφιές της φύσης.
Κινούμενοι σ’ αυτά τα πλαίσια με αυτές τις αρχές και οι εικαστικοί καλλιτέχνες του “REGENESIS” Trash Art Project με την φαντασία και τις δημιουργικές τους εμπνεύσεις μεταμορφώνουν αστικά υλικά απόρριψης σε έργα Τέχνης δίνοντας τους την ευκαιρία για μια νέα ζωή και ένα νέο σκοπό ύπαρξης. Διαμέσου των έργων τους ενώνουν τις φωνές τους με σκοπό να διαδώσουν το μήνυμα και να ευαισθητοποιήσουν το φιλότεχνο και μη κοινό στις έννοιες της Περιβαλλοντικής Προστασίας ,της Αναβαθμισμένης Ανακύκλωσης, της Επανάχρησης των Υλικών και του Εθελοντισμού. Η Τέχνη και οι καλλιτέχνες δεν έχουν το μαγικό ραβδάκι ώστε να μπορούν στιγμιαία να δημιουργήσουν ένα καλύτερο κόσμο για όλους μας ,αλλά έχουν την δύναμη και την ικανότητα να δείξουν στον κόσμο τον δρόμο προς την σωστή κατεύθυνση, τον δρόμο προς το φως προς ένα καλύτερο αύριο!
