Ο Μηχ/γος-Ηλεκ/γος-Μηχ/κός Ε.Δ.Ε,. Πρόεδρος Σ.Ε.Δ.Ε. Ν. Ηλείας κ. Νικόλαος Αχ. Διάκος, γράφει στο Εργοληπτικόν Βήμα για τα λάθη στην αγροτική πολιτική που άφησαν αδύναμη την αγροτική παραγωγή της χώρας εν μέσω της νέας επισιτιστικής κρίσης που φέρνει ο πόλεμος στην Ουκρανία.
ΠΡΩΤΟΓΕΝΗΣ ΤΟΜΕΑΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΤΙΚΟΣ ΚΛΑΔΟΣ
- ΙΣΤΟΡΙΚΟ: Η ΥΠΟΓΕΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΑΡΔΕΥΤΙΚΟΥ ΔΙΚΤΥΟΥ ΤΗΣ ΗΛΕΙΑΣ Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με την 9883/17-5-2010 απόφαση της Υπουργού Υπ.ΑΑΤ ενέκρινε την ανάθεση της μελέτης για την υπογειοποίηση του δικτύου φυσικής ροής του ηλιακού κάμπου ως έργο του Π.ΑΑ 2007-2013. Το 2012 δόθηκε εντολή για την έναρξη της οριστικής μελέτης του υδραυλικού και Η/Μ έργου. Στις 30/11/2012 εγκρίθηκε η οριστική μελέτη με Π/Υ 67.700.000 €.Στις 29/11/2018 η Π.Ε. Ηλείας με απόφασή της ενέκρινε τα επικαιροποιημένα τεύχη δημοπράτησης του έργου: “Υπογειοποίηση δικτύων φυσικής ροής”Στις 2/7/2019 με απόφαση του ειδικού γραμματέα του Υπ. ΑΑΤ της Πρ. Κυβέρνησης εντάχθηκε στο Π.Α.Α., μόνο ένα από τα πέντε (5) υποέργα η υπογειοποίηση του αρδευτικού δικτύου του ΤΟΕΒ Γαστούνης με Π/Υ 17.420.000€. Μετά από τρία (3) χρόνια διακυβέρνησης το έργο δεν κινείται, ούτε έχουν γίνει οι απαραίτητες ενέργειες, ώστε το έργο να έχει δημοπρατηθεί και σήμερα να υλοποιείται. Για άλλη μια φορά η τεχνολογία δεν μπόρεσε να “συναντήσει” τον πρωτογενή τομέα, λόγω ανεπάρκειας των θεσμικών αλλά και αδυναμίας των θεσμών.
Τις αμαρτίες πολλών δεκαετιών στον χώρο της αγροτικής πολιτικής πληρώνει η χώρα. Απαρνούμενη τον φυσικό της ρόλο, το να παράγει δηλαδή μεγάλες ποσότητες γεωργικών προϊόντων για εγχώρια κατανάλωση, όπως και για εξαγωγές, οδηγείται σήμερα στο να προμηθεύεται εσπευσμένα, υπό έκτακτες συνθήκες και με υψηλό κόστος αγοράς λόγω χαμηλής παγκόσμιας προσφοράς, αγροτικά αγαθά, που η χώρα μας κάποτε παρήγαγε με πλεόνασμα (θυμηθείτε τις χωματερές).
Η απουσία σχεδίου για τον πρωτογενή τομέα, η διαχρονικά κακή διαχείριση εκατοντάδων δισεκατομμυρίων ευρώ κοινοτικών ενισχύσεων για έργα αγροτικής υποδομής και ενίσχυση – αναβάθμιση της παραγωγικής διαδικασίας και η άρνηση των κυβερνήσεων να αντιληφθούν την πραγματικότητα, ότι δηλαδή η αγροτική παραγωγή αποτελεί βασικό πυλώνα της εθνικής οικονομίας, οδήγησαν τη χώρα σε μια νέα οικονομική περιπέτεια, με την αγωνιώδη αναζήτηση προϊόντων στις διεθνείς αγορές, τα οποία κάλλιστα θα μπορούσε να παράγει η ίδια.
Χρειάστηκε ένας τρίτος πόλεμος και όχι παγκόσμιος, αλλά τοπικός για να εκτιμηθεί η αξία του πρωτογενούς τομέα, ο οποίος με την ριζική του παρέμβαση δεν θα μειώσει τον πληθωρισμό, δεν θα γεμίσει το καλάθι της οικογένειας, δεν θ’ αυξήσει την ανάπτυξη, δεν θα βελτιώσει τους οικονομικούς δείκτες, αλλά θα σώσει ζωές.
Δείτε τι έγινε στην Αθήνα των κατακτητών αλλά και στην υπόλοιπη χώρα όπου χάθηκαν από πείνα, την περίοδο 1941- 44 έως και 400.000 έλληνες πολίτες, νούμερο ασύλληπτο για τον πληθυσμό της Ελλάδας την εποχή εκείνη. Αλλά και στον 1ο παγκόσμιο πόλεμο 1914 -1918 θρηνήσαμε πολλά θύματα παγκοσμίως, τα οποία μοιράστηκαν. Είχαμε δέκα εκατομμύρια θύματα στις μάχες και δέκα εκατομμύρια που πέθαναν από τους βομβαρδισμούς, τις κακουχίες, τις ασθένειες και κυρίως από την πείνα. Και σήμερα παγκοσμίως από τα μέσα του έτους 2020 έως τα μέσα του 2021 πέθαιναν ανά λεπτό από πείνα έντεκα (11) άνθρωποι, ενώ από COVID ο αριθμός των θανάτων ήταν επτά (7).
Μέχρι τώρα όμως κανένας από τους αποκαλούμενους πλανητάρχες, κανένας από τους επίδοξους ηγέτες των μεγάλων κρατικών συμπλεγμάτων και κανένας από τους ανεξάρτητους αρχηγούς κρατών δεν ενδιαφέρθηκε σοβαρά για τα εκατομμύρια των συνανθρώπων μας που χάνονται κάθε χρόνο παγκοσμίως, όχι λόγω πανδημίας, αλλά λόγω αδυναμίας πρόσβασης σε νερό και τροφή, ένεκα της κλιματικής αλλαγής, των εμφύλιων ή παραμεθόριων συρράξεων και της τεχνολογικής στέρησης.
Σταγόνα στον ωκεανό οι όποιες κεντρικές ή ιδιωτικές παρεμβάσεις, άφησαν στις κάποιες ΜΗΚΥΟ το ρόλο του σωτήρα. Κι όμως ο κόσμος που πεθαίνει ήταν και είναι έξω από την πόρτα μας, αλλά κανένα ενδιαφέρον από τη σύγχρονη σκληρή, άκαμπτη και απρόσωπη καπιταλιστική κοινωνική νοοτροπία. Και πέθαιναν και πεθαίνουν εκατομμύρια άτομα, κυρίως παιδιά στις υποανάπτυκτες χώρες.
Αλλά τώρα που χτύπησε το καμπανάκι και στις προηγμένες κοινωνίες, τώρα κάπου η τράπουλα ανακατεύτηκε και το πρόβλημα ενόψει του επερχόμενου χειμώνα άρχισε ήδη ν’ αγγίζει τα συναρμόδια υπουργεία, τώρα φαίνεται να ξυπνάνε από το λήθαργο της αδιαφορίας και οι παγκόσμιοι ηγέτες.
Και δεν πρόκειται, ειδικά στη νότιο Ελλάδα για την διαφαινόμενη ενεργειακή κρίση, γιατί εμείς του 35ου παράλληλου και κάτι θα βολευτούμε. Πρόκειται για την επισιτιστική κρίση που νομίζαμε ότι δεν μας αγγίζει, γιατί είχαμε την δυνατότητα να ψωνίζουμε το κρέας με τα κιλά και να γεμίζουμε τις χωματερές και όχι μόνο, με οργανικά απόβλητα, σε εξοργιστικές ποσότητες.
Θα θυμίσω επίσημο δείπνο πολιτικών σε ευρωπαϊκή σύναξη όπου τα εδέσματα όλα είχαν παρασκευασθεί με ληγμένα τρόφιμα, ως παράδειγμα υπερβολικής σπατάλης και περαιτέρω ευαισθητοποίησης. Όμως το να θυμίζεις τα ελαττώματα του παρελθόντος και την αδιαφορία των πολιτισμένων εθνών, απέναντι στην ανέχεια της υποσαχάριας Αφρικής ή των λαών της Λατινικής Αμερικής, δεν θεραπεύει την κατάσταση.Βέβαια οι λάθος πολιτικές έχουν διάφορες μορφές και τώρα φτάσαμε στο παρά ένα να θεωρούμε, μια επισιτιστική κρίση, ότι θα ενσκήψει σίγουρα και στα λεγόμενα πολιτισμένα και χορτασμένα θα έλεγα εγώ κράτη.
Και παρά το γεγονός ότι αυτή η κρίση υποβόσκει από την ημέρα της επίθεσης της Ρωσίας στην Ουκρανία κανένα ή σχεδόν κανένα κράτος, δια των αρμοδίων υπουργών, δεν έλαβε άμεσα δραστικά μέτρα να στηρίξει και να καθοδηγήσει τον πρωτογενή τομέα στην καλλιέργεια σιτηρών και οσπρίων, ώστε ν’ αντιμετωπισθεί η διαφαινόμενη έλλειψη της Ρωσο-Ουκρανικής κρίσης.
Κάποιοι ντόπιοι παραγωγοί από μόνοι τους, όπως πάντα, έκαναν απόπειρα να ξαναγυρίσουν στην καλλιέργεια καλαμποκιού, χωρίς προγραμματισμό και χωρίς καμία διασφάλιση τιμών για σπόρους καύσιμα στην αρχή, ενέργεια και λιπάσματα στην συνέχεια.Σταγόνα στον ωκεανό και η απόπειρα αυτή μπροστά στην επερχόμενη καταιγίδα. Χιλιάδες στρέμματα έμειναν πάλι χέρσα γιατί οι άνθρωποι που προΐστανται στα καυτά πλέον υπουργεία έχουν άγνοια του τι υπάρχει γύρω τους, του τι μπορεί να γίνει, του τι πρέπει να γίνει και του πότε και που πρέπει να γίνει.
Έφυγε και η σπορά του καλαμποκιού υπ’ αριθμόν ένα προϊόν για την κτηνοτροφία, την πτηνοτροφία και την παραγωγή αραβοσιτελαίου. Πλησιάζουμε στο φθινόπωρο και τίποτα δεν ανακοινώθηκε ως μέτρο για την καλλιέργεια σίτου, βρώμης και κριθαριού, σιτηρά υπεύθυνα να συντηρήσουν ανθρώπους και ζώα, ώστε να διασφαλισθεί ένας σοβαρός κύκλος απαραίτητων καθημερινών προϊόντων, όπως το ψωμί, το γάλα, το κρέας, το τυρί και άλλα υποπροϊόντα. Καλά θα είναι να μην ξεχάσουνε και την παραγωγή ρυζιού της Βορείου Ελλάδας.
Εμείς δεν ξεχνάμε αλλά για να γίνει αυτό τα αρμόδια υπουργεία έπρεπε ν’ αναλάβουν πρωτοβουλία, ώστε να διασφαλισθούν από την αρχή και οι τιμές των σπόρων, φαρμάκων, λιπασμάτων και καυσίμων, αλλά και η τιμή πώλησης των προϊόντων του πρωτογενή τομέα, που αφανίστηκε από την ακρίβεια των πρώτων υλών των καλλιεργητικών μέσων και την υποτίμηση των παραγόμενων προϊόντων.
Και συγχρόνως οι άλλοι συναρμόδιοι υπουργοί πρέπει να ρίξουν το βάρος τους στην αποπεράτωση, την επισκευή και τον εκσυγχρονισμό όλων των έργων του γεωργικού τομέα, αφού χώμα έχουμε, ήλιο έχουμε, νερό έχουμε, αλλά δεν έχουμε τις στοιχειώδεις αγροτικές υποδομές, η έλλειψη των οποίων εξακοντίζουν το κόστος των παραγόμενων προϊόντων με αποτέλεσμα να μην είμαστε ανταγωνιστικοί και λόγω ακρίβειας αλλά και λόγω χαμηλής απόδοσης ή χαμηλής παραγωγής.
Τα αρδευτικά έργα στην Ηλεία γίνανε από την κατασκευαστική εταιρεία ΕΔΟΚ – ΕΤΕΡ επί Χούντας. Είναι αξιοθαύμαστο το ότι το νερό αρχικά άρδευσε με κανελέττα, (ανοικτούς αγωγούς) όλο τον Ηλιακό κάμπο με νερό που προερχόταν από τα δύο ζωογόνα της Ηλείας ποτάμια, τον Πηνειό με το μεγαλύτερο χωμάτινο φράγμα στην Ευρώπη και τον Αλφειό που πηγάζει από την Αρκαδία και έχει νερό όλο το χρόνο.
Κάποια μικρά κομμάτια υπογειοποιήθηκαν και έδωσαν πνοή στις καλλιέργειες, αφού πλέον οι εκτοξευτήρες νερού δεν χρειάζονταν εξωτερική πηγή ενέργειας. Δεκάδες χρόνια τώρα γίνεται ένας διαρκής αγώνας για τον εκσυγχρονισμό των δικτύων (υπογειοποίηση) και την αντικατάσταση των αντλιοστασίων. Τόσα λεφτά ήλθανε στην Ελλάδα από την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά μέχρι σήμερα ελάχιστα χρήματα κατευθύνθηκαν στον πρωτογενή τομέα και κατά συνέπεια στον εκσυγχρονισμό των μέσων παραγωγής. Όλο μπαλώματα και τα υπόλοιπα χρήματα των προγραμμάτων πήγαν σε “καθρεφτάκια” από τους πολιτειακούς του πρώτου και το δεύτερου βαθμού και από τους πολιτικούς, οι οποίοι με φώτα και κυβόλιθους “στρίμωχναν” τις εκλογές.
Και τώρα που είμαστε μπροστά στην γυμνή αλήθεια των ελλείψεων αγροτικών προϊόντων και αγροτικών υποδομών αλλά και της ακρίβειας, που δεν επιτρέπει άμεσες διορθωτικές κινήσεις προκειμένου να μην πούμε το ψωμί – ψωμάκι, κανένας από τους ηγήτορες δεν φαίνεται να συγκινείται.
Άγνοια του κινδύνου λοιπόν και καθώς βαίνουμε προς τον χειμώνα θα φτάσουμε να θυμηθούμε τι λέγανε τα λαϊκά στρώματα επί κυβερνήσεως Μεταξά. “Θα το πω κι ας το πιώ, μετάξι το μετάξι, το ψωμί έφτασε δεκάξι”.
Κύριοι της κυβέρνησης οι πόλεις μας, σε μια χώρα που παράγει τα πάντα, κινδυνεύουν να πεινάσουν.
Σηκώστε τα μανίκια κι εκεί που πηγαίνετε να δείτε τους ψηφοφόρους Σας, “μην κομίζετε γλαύκαν” αλλά προτάσεις ουσιαστικές και προγράμματα, αλλά κυρίως οικονομική συνεχή στήριξη, ώστε να πυκνώσουν οι σιτοκαλλιέργειες του ερχόμενου Χειμώνα και οι πατατοκαλλιέργειες και οι σκεπαστές καλλιέργειες και οι πηγές πράσινης ενέργειας, ώστε να μπορέσει η Ελλάδα, ως Μεσογειακή και ευλογημένη χώρα να παράξει προϊόντα και να θρέψει το λαό της.
πηγή: Εργοληπτικόν Βήμα Νο_130 της ΠΕΣΕΔΕ
