ΠΟ. ΕΜΔΥΔΑΣ: Ο μόνος χαμένος αγώνας είναι αυτός που δε δόθηκε
Με αφορμή την 50η επέτειο από την εξέγερση του Πολυτεχνείου η Πανελλήνια Ομοσπονδία Ενώσεων Μηχανικών Δημοσίων Υπαλλήλων Διπλωματούχων Ανωτάτων Σχολών εξέδωσε την ακόλουθη ανακοίνωση:
«50 ολόκληρα χρόνια μετά από το Νοέμβρη του 73 και εν μέσω πολέμων, επεμβάσεων, «φυσικών» καταστροφών, ασύλληπτων επενδυτικών κερδών, περιορισμού των δημοκρατικών ελευθεριών και υποτίμησης του περιβάλλοντος και των εργαζομένων, ας τιμήσουμε με νέους αγώνες το Πολυτεχνείο. Την Παρασκευή 17/11, απεργούμε και συγκεντρωνόμαστε στο ΓΛΚ στις 11πμ. Γιατί ο μόνος χαμένος αγώνας είναι αυτός που δε δόθηκε ποτέ…
Ο ένας γράφει συνθήματα στους τοίχους ο άλλος
φωνάζει συνθήματα πάνω απ’ τους δρόμους ο τρίτος φοράει το παράθυρο τραγουδάει ανοιχτός Ρωμιοσύνη Ρωμιοσύνη
τους τραυματίες τους κουβάλησαν στη βιβλιοθήκη
η μια παλάμη αμπελόφυλλου στο χτυπημένο γόνατο
αγάλματα λυπημένα μες στους καπνούς -πού τον ξεχάσατε τον έρωτα
σπουδαστές οικοδόμοι κατάρες πλακάτ ζητωκραυγές σημαίες
έρωτας είναι τ’ όνειρο έρωτας είναι ο κόσμος
χαμηλωμένο κούτελο του ταύρου έρχονται κι άλλοι κι άλλοι
μικρά μεγάλα σκολιαρόπαιδα με μια φούχτα στραγάλια με τσάντες
δυο κόκκινα πουλιά σταυρωτά ζωγραφισμένα στα τετράδιά τους
οι νεόνυμφοι βγήκαν απ’ το φωτογραφείο δένουν τις άσπρες ταινίες στο κιγκλίδωμα
τυφλοί λαχειοπώλες μια όρθια κιθάρα λαμπιόνια φαρμακείων
νυχτώνει η πολιτεία ηλεκτρικοί αριθμοί
κλεισμένα θέατρα κλεισμένα τα μικρά τεφτέρια τα υπόγεια ποιήματα τα τρύπια λουλούδια
η μυστική γεωγραφία ανεβαίνει βουβή πάνω απ’ τη νύχτα απ’ το απόρθητο βάθος
απόψε είναι ο καιρός για όλα λέει
απόψε είναι η συνέχεια όλων λέει
αύριο για όλο τον άνθρωπο για όλο το μέλλον
έτσι είπε πάνω στη στέγη
κράταγε ένα μεγάλο αόρατο τιμόνι κι έστριβε την πολιτεία
κάτω απ την άσφαλτο ακουγόταν ο θόρυβος του κόσμου
ένα μαύρο σκυλί ένα καλάθι ένας μικρός καθρέφτης
δυο τεράστια παπούτσια του πικρού γελωτοποιού και το σπασμένο ποτήρι
κι η μυρωδιά απ’ τη φουφού του καστανά μεγάλη σαν καράβι
ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ
Το σώμα και το αίμα – Ακόμα μια δοκιμή για ένα ποίημα του Πολυτεχνείου (1977)».
