ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΚΑΙ ΥΓΕΙΑ ΣΤΑ ΕΡΓΟΤΑΞΙΑ
πηγή: Εργοληπτικόν Βήμα Νο_125 της ΠΕΣΕΔΕ
Μία πρωτοποριακή προσέγγιση στη διαχείριση του νερού της βροχής στην Αρχιτεκτονική Τοπίου, φέρνει ο Κήπος της Βροχής που παρουσιάζει στο ΕΡΓΟΛΗΠΤΙΚΟΝ ΒΗΜΑ ο Γεωπόνος ΕΔΕ, Κωνσταντίνος Τάτσης.
Ο Κήπος Βροχής είναι ουσιαστικά μία καινοτομία στον χώρο της Αρχιτεκτονικής Τοπίου φέρνοντας την αλλαγή στον τρόπο με τον οποίο διαχειριζόμαστε το νερό. Η ιδέα της συλλογής του νερού της βροχής και στη συνέχεια η χρήση αυτού, βοηθά στον περιορισμό της άσκοπης σπατάλης του, καθώς δίνεται η ευκαιρία να επανεξεταστεί ο τρόπος με τον οποίο σχεδιάζονται και διαχειρίζονται οι δημόσιοι και ιδιωτικοί χώροι. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τη βελτίωση της οικολογικής και αισθητικής ποιότητας στον χώρο. Οι κήποι αυτοί είναι ένα εξειδικευμένο κομμάτι στην Αρχιτεκτονική Τοπίου που, κύριος ρόλος και σκοπός είναι η μελέτη του τρόπου με τον οποίο το νερό λαμβάνεται από τα κτήρια και τις επιφάνειες που δεν έχουν μεγάλη απορροφητικότητα, και στη συνέχεια αποθηκεύεται με την οπτική που μελετάται ή απορροφάται και καταλήγει στο υδροφόρο ορίζοντα
Τρόποι κατασκευής κήπων βροχής:
- Ανοιχτά κανάλια αποστράγγισης (Dryswale)
Τα ανοιχτά κανάλια αποστράγγισης είναι μια τεχνική που χρησιμοποιείται κυρίως για την μεταφορά και τον καθαρισμό του νερού της βροχής το οποίο δεν το κατακρατούν, ενώ σε ένα μικρό ποσοστό το διηθούν στο έδαφος. Τα κανάλια αυτά έχουν μικρό βάθος και κατά τη διέλευση του νερού από την επιφάνεια τους καταφέρνουν να μειώσουν τον όγκο και την ταχύτητά του. Τα κανάλια πρέπει να είναι προσεκτικά σχεδιασμένα και συγχρόνως λειτουργικά.
Ανάλογα με τον τύπο βλάστησης που καλύπτει την επιφάνειά τους χωρίζονται σε δυο κατηγορίες:
1.Στα ανοιχτά κανάλια αποστράγγισης με χλοοτάπητα, για να μεταφέρουν το νερό της βροχής που χρησιμοποιούνται ως υδροφράχτες και συντελούν στη μείωση της ταχύτητας, στην αύξηση της διήθησης και στην κατακράτηση των ιζημάτων
2. Στα ανοιχτά κανάλια αποστράγγισης με φυτική βλάστηση οπού κατακρατούν μεγαλύτερες ποσότητες ρύπων (αιωρούμενα σωματίδια, ίχνη μετάλλων) ενώ συγχρόνως επιβραδύνουν την ταχύτητα του νερού που διέρχεται από την επιφάνειά τους.
- Ανοιχτά κανάλια περιοδικής κατακράτησης του νερού (Wetswale)
Τα ανοιχτά κανάλια περιοδικής κατακράτησης των όμβριων υδάτων (Εικ. 22) σε αντίθεση με τα ανοιχτά κανάλια αποστράγγισης λειτουργούν περισσότερο ως υγρότοποι καθώς το έδαφος τους λόγω της διαφορετικής του σύστασης είναι κορεσμένο στο νερό. Αυτό σημαίνει ότι τα κανάλια αυτά περιέχουν νερό για μεγάλες περιόδους. Όσον αφορά τον σχεδιασμό, και αυτά τα κανάλια είναι γραμμικά, οι κλήσεις τους όμως είναι μικρότερες φτάνοντας το 1-2% για να μπορούν να κατακρατούν το νερό. Το σχήμα τους είναι λιγότερο καναλοποιημένο σε σχέση με τα ξηρά κανάλια. Η βασικότερη όμως διαφορά έγκειται στο γεγονός ότι δεν περιέχουν σωλήνα αποστράγγισης.
- Ζώνες βλάστησης (Filter strips)
Οι ζώνες βλάστησηςείναι φυτεμένες περιοχές με χαμηλή κλίση, σχεδιασμένες για να υποδέχονται άμεσα το νερό της βροχής που απορρέει επιφανειακά από τις σκληρές επιφάνειες. Σκοπός τους είναι να μειώσουν τη ροή του νερού, να το φιλτράρουν από τους ρύπους που περιέχει και να συμβάλλουν στη διήθηση μιας ποσότητας στο υπέδαφος. Σε σχέση με τα ανοιχτά κανάλια απορροής θεωρούνται πιο αποδοτικά καθώς το νερό που απορρέει δεν είναι καναλοποιημένο και κινείται σε πολύ μεγαλύτερο πλάτος. Αποτελούν το πρώτο στάδιο διαχείρισης πριν οδηγηθεί το νερό άλλου τύπου τεχνικές όπως τη βιοκατακράτηση.
- Bιώσιμα συστήματα αστικής αποστράγγισης (SuDS)
Είναι συστήματα δόμηση του εδάφους ώστε να δίνουν χώρο στην απρόσκοπτη και σταθερή ανάπτυξη των δέντρων και πρασίνου ενώ παράλληλα και σημαντικότατους υπόγειους χώρους φυσική διήθηση του νερού. Συνδυάζονται με τα προηγούμενα συστήματα αλλά μπορούν μέσα στην πόλη να λειτουργήσουν στις δεντροδόχους η τα αστικά παρτέρια και νησίδες δεχόμενα το νερό πεζοδρομίων ακόμα και ολόκληρων περιοχών