Η ΛΙΜΕΝΙΚΗ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ & Η ΣΥΝΕΙΣΦΟΡΑ ΤΗΣ ΣΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ
πηγή: Εργοληπτικόν Βήμα Νο_127 της ΠΕΣΕΔΕ
Σύμφωνα με τους ειδικούς επιστήμονες, η πανδημία του κορωνοϊού COVID-19 βαίνει μετατρεπόμενη σταθερά σε ενδημική ασθένεια. Τα σχετικά μοντέλα προβλέπουν ότι μέχρι το Πάσχα τα κρούσματα θα εξαφανισθούν και, εάν δεν παρουσιαστεί κάποια επικίνδυνη μετάλλαξη, θα μπορέσουμε να επιστρέψουμε στην κανονικότητα. Το ερώτημα, που αυτομάτως προκύπτει, είναι ποιά θα είναι αυτή η κανονικότητα: Τι ακριβώς αφήνει πίσω η πανδημία με το πέρασμά της;
Στην ελληνική πραγματικότητα η υγειονομική κρίση αφήνει μία κοινωνία εξασθενημένη, που έπειτα από μία δωδεκαετή οικονομική ύφεση καλείται να αντιμετωπίσει τον «υγειονομικό» πληθωρισμό. Η ήδη αδύναμη οικονομικά χώρα μας έχει να αντιμετωπίσει μία νέα οικονομική πρόκληση: την παγκόσμια πληθωριστική τάση. Ο κλάδος μας κλήθηκε πολύ νωρίς να αναμετρηθεί με την νέα πραγματικότητα. Χιλιάδες εργοληπτικές επιχειρήσεις, με συμβάσεις στα όρια του κόστους, βρέθηκαν αντιμέτωπες, από τα μέσα του 2020 και μετέπειτα, με συνεχόμενες ανατιμήσεις υλικών απαραίτητων για την κατασκευαστική τους δραστηριότητα. Το επιστέγασμα δε σε αυτή την νέα οικονομική ασφυξία του κλάδου είναι ένα αναποτελεσματικό θεσμικό πλαίσιο και μία αργή σε αντανακλαστικά κυβερνητική πολιτική. Κάτω από πιεστικές συνθήκες και χωρίς να υπάρχουν σοβαρά νομικά επιχειρήματα, οι επαγγελματικές οργανώσεις αναγκάστηκαν το 2016 να συμφωνήσουν στην ισοπέδωση του Συστήματος Αναθεώρησης Τιμών. Αυτό αποτέλεσε σοβαρό πλήγμα της ποιότητας του θεσμικού πλαισίου των δημόσιων συμβάσεων και σήμερα αντιμετωπίζουμε τις επιπτώσεις των αποφάσεων αυτών.
Ενώ έχουμε αλλάξει αιώνα, τεχνολογία, υλικά και τρόπο εργασίας, στα δημόσια έργα λειτουργούμε με τις Αναλύσεις Τιμών Εργασιών της προηγούμενης πεντηκονταετίας. Αποκορύφωμα δε σε αυτή την παρωχημένη λειτουργία είναι ότι κανείς από τα υψηλόβαθμα στελέχη της Δημόσιας Διοίκησης δεν δείχνει διαθέσιμος να αναλάβει πρωτοβουλία εκσυγχρονισμού και αποκατάστασης της προφανούς αδικίας, που υφίστανται εδώ και χρόνια οι εργοληπτικές επιχειρήσεις. Αυτή η στρέβλωση επιχειρείται να ανατραπεί με την θεσμοθέτηση του Παρατηρητηρίου Τιμών, για το οποίο, όμως, μέχρι και σήμερα, δεν έχουν ακόμη ληφθεί οι απαιτούμενες υπουργικές αποφάσεις. Για ακόμη μία φορά η χώρα μας, τελευταία και καταϊδρωμένη, αποφασίζει να υιοθετήσει διαδικασίες, που στα υπόλοιπα κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης ισχύουν εδώ και πολλές δεκαετίες και αυτό συντελείται με τους πλέον αργούς ρυθμούς.
Αυτό που απαιτεί η εποχή μας, εφόσον θέτουμε ως πρωταρχικούς στόχους την έξοδο από την πολυετή οικονομική ύφεση και την αναπτυξιακή πορεία της χώρας μας, είναι η βελτίωση και η απλούστευση των διοικητικών διαδικασιών με έμφαση στην διαφάνεια και στην αποτελεσματικότητα. Μέχρι τώρα, κατά την υλοποίηση των δημοσίων συμβάσεων, που συμβάλλουν κατά πολύ στην παραγωγικότητα και στην οικονομική ανάπτυξη, έχουμε επιδείξει ροπή προς την τυπολατρία και την γραφειοκρατία, που φρενάρουν την εθνική προσπάθεια για ένα νέο παραγωγικό οικονομικό μοντέλο. Όπως, πολύ συχνά, έχουμε τονίσει από την στήλη αυτή, ένας κρίσιμος παράγοντας για να επιτευχθούν τα παραπάνω, είναι ο συνεχής συντονισμός της διοίκησης με μακροπρόθεσμη αντίληψη και στόχευση. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι κράτη με αποτελεσματική Δημόσια Διοίκηση και ποιοτικούς και σταθερούς θεσμούς αναπτύσσονται και εξελίσσονται.
