Η δυσκολία που έχουμε να συνεννοηθούμε μεταξύ μας, ακόμη και για τα αυτονόητα, είναι η βασική αιτία αποδυνάμωσης της χώρα μας. Η δυσκολία που έχουμε να αποδεχθούμε ότι πρέπει να λειτουργήσουμε με νέους ταχύτερους ρυθμούς και με νέες συνθήκες, που θα προστατεύουν την διαφάνεια και θα αναδεικνύουν την αξιοκρατία, μας κρατάει καθηλωμένους.
Έχει, πλέον, ξεκινήσει η συζήτηση για την συντήρηση των εθνικών μας υποδομών και θα μείνει ανοιχτή για μεγάλο χρονικό διάστημα. Είναι, επίσης, σίγουρο ότι για ακόμη μία φορά το πολιτικό σύστημα θα δυσκολευθεί να συνεννοηθεί. Πολύ πιθανά, να μην υπάρξει κανένα απολύτως ουσιαστικό αποτέλεσμα, διότι, ήδη, το τόσο σοβαρό θέμα το εκμεταλλεύονται πολιτικά όλοι. Εξάλλου, έχουμε επανειλημμένα διαπιστώσει ότι όποια προσπάθεια γίνεται πρόχειρα, ασύντακτα και σπασμωδικά, χωρίς προγραμματισμό και στοχοθεσία, δεν μπορεί να αποφέρει κανένα όφελος. Είναι στη διακριτική ευχέρεια της Πολιτείας να αποφασίσει ποιο «δρόμο» θα ακολουθήσει. Απόκειται κυρίως στην Κυβέρνηση, που κάθε φορά ασκεί την εκτελεστική εξουσία, να επιλέξει σε ποιους τομείς θα επικεντρωθεί και θα δώσει την μεγαλύτερη βαρύτητα.
Οι υποδομές μίας χώρας είναι καίριας σημασίας για την οικονομική της δραστηριότητα, για την ανάπτυξη και την μεγέθυνσή της και φυσικά αναβαθμίζουν την ποιότητα ζωής των πολιτών της. Η Ελλάδα σήμερα διαθέτει σημαντικές υποδομές, λόγω των μικρών και μεγάλων δημόσιων έργων που υλοποιήθηκαν τα τελευταία σαράντα χρόνια. Είναι, όμως, γεγονός ότι η ύφεση της περιόδου της ελληνικής οικονομικής κρίσης δεν έπληξε μόνο την ιδιωτική δραστηριότητα αλλά είχε επιπτώσεις και στην λειτουργία του κρατικού μηχανισμού. Η πολυετής πολιτική λιτότητας επηρέασε κάθε λειτουργία της ελληνικής κοινωνίας και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι εξακολουθούμε να λειτουργούμε ως κράτος κάτω από πολλούς δημοσιονομικούς περιορισμούς. Οι εθνικοί πόροι είναι συγκεκριμένοι και η πρόκληση για κάθε Κυβέρνηση είναι η χρηστή διαχείρισή τους.
Το κεφάλαιο της συντήρησης των υποδομών είναι μεγάλο, απαιτεί πόρους και μας αφορά όλους. Είναι, θα έλεγε κανείς, ένα «άχαρο» έργο, καθώς δεν μπορεί να «παίξει» στο παιχνίδι της δημοσιότητας και να κερδίσει τις εντυπώσεις. Είναι, όμως, εξίσου σημαντικό με οποιοδήποτε πολυδιαφημισμένο νέο έργο υποδομής γιατί, πέρα από την ασφάλεια, αυξάνει την λειτουργικότητα και αποδοτικότητα των υφιστάμενων υποδομών. Τα εθνικά κονδύλια συντήρησης θα πρέπει να αυξάνονται παράλληλα με την αυξανόμενη έκταση των υποδομών και την παλαίωση των προγενέστερων. Παρόλο που αυτό μπορεί να έχει αντίκτυπο στον σχεδιασμό νέων υποδομών, η πραγματικότητα δεν μας αφήνει κανένα απολύτως περιθώριο για άλλες επιλογές. Επειδή ο τεχνικός κόσμος, ακαδημαϊκοί, μελετητές και κατασκευαστές, πιστεύουμε ότι δεν υπάρχει κανένα χρονικό περιθώριο, αποφασίσαμε να αναδείξουμε σε αυτό το τεύχος του ΕΡΓΟΛΗΠΤΙΚΟΥ ΒΗΜΑΤΟΣ το πολύ σημαντικό θέμα της συντήρησης των γεφυρών του οδικού μας δικτύου. Είναι, δε, αξιοσημείωτο το γεγονός ότι, ενώ εδώ και δεκαετίες το θέμα αυτό συζητείται και επεξεργάζεται από όλες τις Κυβερνήσεις, δεν έχουμε καταφέρει μέχρι σήμερα να φτάσουμε στο «δια ταύτα»!
Αν θέλουμε να καλύψουμε το χαμένο έδαφος που δημιούργησε η ελληνική οικονομική κρίση, θα πρέπει να συνεργαστούμε όλοι και μάλιστα με ταχύτητα και αποφασιστικότητα. Θα ήταν ένα άλμα για την εξέλιξή μας, εάν το ελληνικό πολιτικό σκηνικό καταφέρει να συνεννοηθεί για τον τρόπο διαχείρισης των κρίσεων. Δεν αναμένει κανείς η αλλαγή της ελληνικής πολιτικής νοοτροπίας να γίνει από την μια ημέρα στην άλλη, αλλά θα πρέπει τουλάχιστον να υπάρξει μία κοινή συμφωνία στην στρατηγική διαχείρισης των κρίσεων χωρίς πολιτικές σκοπιμότητες, με μετριοπάθεια και με προτεραιότητα το δημόσιο συμφέρον.
πηγή: Εργοληπτικόν Βήμα Νο_134 της ΠΕΣΕΔΕ
ΣΥΝΤΗΡΗΣΗ ΚΑΙ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΤΩΝ ΕΘΝΙΚΩΝ ΥΠΟΔΟΜΩΝ | Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΩΝ ΓΕΦΥΡΩΝ
