Γιατί η Κυβέρνηση έχει γυρίσει την πλάτη στον Κατασκευαστικό Κλάδο; Μαρία Τσιομπάνου, Β’ Αντιπρόεδρος της ΠΕΣΕΔΕ

πηγή: Εργοληπτικόν βήμα Νο_112 της ΠΕΣΕΔΕ

Γιατί η Κυβέρνηση έχει γυρίσει την πλάτη στον Κατασκευαστικό Κλάδο;

Ο κατασκευαστικός τομέας σημείωσε ταχεία ανάπτυξη από τις αρχές της δεκαετίας του 1990 μέχρι το 2007, αποτέλεσμα της οποίας ήταν η δημιουργία σύγχρονων τεχνικών εταιρειών, μελετητικών γραφείων, εξειδικευμένου τεχνικού προσωπικού, τεχνογνωσίας και τεχνικού εξοπλισμού. Οι προσπάθειες της δημοσιονομικής προσαρμογής των τελευταίων ετών είχαν άμεση επίδραση στον κλάδο μας και μάλιστα δυσανάλογη με άλλους κλάδους.

Πιο συγκεκριμένα, η σωρευτική μείωση της προστιθέμενης αξίας των Κατασκευών μεταξύ 2008 – 2013 έφτασε το 76%, ενώ της απασχόλησης το 59%, ξεπερνώντας σε μεγάλο βαθμό τη μείωση που καταγράφεται στο σύνολο και στους υπόλοιπους τομείς της ελληνικής οικονομίας (ΠΗΓΗ : ΕΛΣΤΑΤ). Η δυναμικότητα του τομέα σε ανθρώπινους πόρους, κεφαλαιουχικό εξοπλισμό και τεχνογνωσία, υπό τις υφιστάμενες συνθήκες, σταδιακά απαξιώνεται. Πολλές επιχειρήσεις, και όχι αποκλειστικά εργοληπτικές, είτε οδηγήθηκαν σε παύση της λειτουργίας τους είτε υπολειτουργούν.
Δέκα χρόνια έχουν περάσει από την «έναρξη» της Ελληνικής Οικονομικής Κρίσης και σε πολλούς πολίτες έχει δημιουργηθεί η αίσθηση ότι δεν έχει αλλάξει τίποτα. Πολλοί πολίτες έχουν την πεποίθηση ότι οι «έξω» μας βαρέθηκαν, πείστηκαν ότι η Χώρα δεν ενέχεται Μεταρρύθμισης και απλώς προστατεύουν τα συμφέροντά τους. Πολλοί από εμάς κρυφοκοιτάμε με ζήλεια το επαγγελματικό περιβάλλον των «έξω» και αναρωτιόμαστε γιατί δεν μπορούμε να τους πλησιάσουμε έστω και λίγο. Όταν δε η ματιά μας πέφτει στην ελληνική πραγματικότητα διαπιστώνουμε ότι το παιχνίδι συνεχώς χειροτερεύει.

Συνθήκες άκρατου ανταγωνισμού πάνω σε μία «πίτα» που ολοένα μικραίνει και μία κυβέρνηση που εδώ και καιρό έχει πάρει τη θέση του αδιάφορου παρατηρητή. Καμία συντεταγμένη προσπάθεια για το αυτονόητο : να προωθηθούν τα αναπτυξιακά έργα υποδομών, να στηθεί ένα υγιές επιχειρηματικό περιβάλλον, να υποστηριχθεί και να ενισχυθεί ένας κλάδος που ακόμη και σήμερα, δηλαδή στα χειρότερά του, συνεισφέρει σημαντικά στην ελληνική οικονομία. Κανείς μπορεί να κατανοήσει γιατί ένας κλάδος που παράγει θέσεις εργασίες, έχει άμεση αλληλεπίδραση με άλλους κλάδους της οικονομικής δραστηριότητας βλέπει συνεχώς την πλάτη της Κυβέρνησης. Είναι σε όλους τους άμεσα εμπλεκόμενους γνωστή η στενή διασύνδεση του κλάδου των κατασκευών με τη βιομηχανία, το εμπόριο, με την παροχή υπηρεσιών (μελέτες – επιβλέψεις) αλλά και η ουσιαστική στήριξη που παρέχει σε όλους τους παραγωγικούς τομείς υλοποιώντας αναπτυξιακά και επενδυτικά προγράμματα και συνεπώς τον καθιστούν σε ένα ιδιαίτερα σημαντικό τομέα της ελληνικής οικονομίας. Όλοι γνωρίζουμε τι μπορεί να κάνει ο υγιής ιδιωτικός τομέας όταν τον αφήνουν ή ακόμη καλύτερα τον υποστηρίζουν με συγκεκριμένο και στοχευμένο σχεδιασμό, να κάνει την δουλειά του με επαγγελματισμό και κανόνες : μόνο όφελος προκύπτει για το σύνολο της Κοινωνίας.

Θεωρητικά, τα τελευταία δέκα χρόνια προσπαθούμε να κατανοήσουμε τους λόγους και τις αιτίες της ελληνικής οικονομικής κρίσης και φυσικά να αλλάξουμε τα λανθασμένα, να προχωρήσουμε μπροστά. Αυτό όμως που αφουγκράζεται ο Πολίτης είναι ότι η όποια προσπάθεια, γίνεται πρόχειρα, ασύντακτα, σπασμωδικά. Μόνο μία θεαματική και καλά σχεδιασμένη αλλαγή μπορεί να μας βγάλει από την κρίση.

Είναι προφανές ότι συντελείται μία βασανιστικά αργή μεταβολή του Κλάδου μας (αλλά και της Κοινωνίας ολόκληρης). Η μεταβολή δεν είναι υποχρεωτικά αρνητική· ίσως να είναι και απαραίτητη. Τι θα μείνει όμως τελικά όρθιο μέχρι αυτή να ολοκληρωθεί; Το κρίσιμο τελικά ερώτημα είναι εάν αυτή η μεταβολή θα οδηγήσει στην ακμή ή στην περαιτέρω παρακμή του Κατασκευαστικού Κλάδου.