Διάλυση του όποιου συστήματος ελέγχου των Δημοσίων Συμβάσεων με το νομοσχέδιο περί συγχώνευσης ΑΕΠΠ-ΕΑΑΔΗΣΥ, Γιώργος Μπενέκος Πρόεδρος ΠΕΔΜΗΕΔΕ

πηγή: Εργοληπτικόν Βήμα Νο_126 της ΠΕΣΕΔΕ

ΦΥΣΙΚΕΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΕΣ ΚΑΙ ΈΡΓΑ ΥΠΟΔΟΜΗΣ

Αυτή η εικόνα δεν έχει ιδιότητα alt. Το όνομα του αρχείου είναι ΠΕΔΜΗΕΔΕ.jpg
ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΜΠΕΝΕΚΟΣ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΠΕΔΜΗΕΔΕ

Ο πρόεδρος ΠΕΔΜΗΕΔΕ, Γεώργιος Μπενέκος, με επιστολή – παρέμβαση στο ΕΡΓΟΛΗΠΤΙΚΟΝ ΒΗΜΑ, αναφέρεται και σχολιάζει συγκριμένα άρθρα του νομοσχεδίου που φέρνει συγχώνευση ΑΕΠΠ-ΕΑΑΔΗΣΥ.

Αγαπητή Πρόεδρε και Αγαπητοί Συνάδελφοι,

Σε σχέση με το θέμα του τεύχους περί φυσικών καταστροφών και έργων υποδομής κατ΄ αρχάς για να γελάσουμε και λίγο σας μεταφέρω την παρατήρηση του συναδέλφου Προέδρου του ΣΑΤΕ Γ. Βλάχου ότι «Μετά από κάθε βροχή με όνομα(!!) ακολουθούν οι άπειρες αναθέσεις» και στην συνέχεια τις απόψεις της ένωσης –όπως αναρτήθηκαν στο gov.gr- σχετικά με την επιχειρούμενη (σχεδόν συντελεσμένη) με το νομοσχέδιο περί συγχώνευσης ΑΕΠΠ-ΕΑΑΔΗΣΥ διάλυση του όποιου συστήματος ελέγχου των Δημοσίων Συμβάσεων.

Άρθρο 2 -Παρ. 1 ΘΕΣΜΙΚΗ ΔΙΑΦΩΝΙΑ: Δεδομένου ότι το υπό διαβούλευση Ν/Σ ανατρέχει στον ιδρυτικό νόμο της ΕΑΑΔΗΣΥ 4013/2011 εκεί αναφέρεται: Άρθρο 2 παρ. 3 ν. 4013/2011: «Με προεδρικό διάταγμα, που εκδίδεται μετά από σύμφωνη γνώμη της Αρχής (EAAΔHΣY) με πρόταση των Υπουργών Οικονομικών, Ανάπτυξης, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας, Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων και του κατά περίπτωση αρμόδιου Υπουργού, μπορεί να ανατίθενται στην Αρχή και άλλες αρμοδιότητες για την εκπλήρωση του σκοπού της, όπως η εξέταση των προδικαστικών προσφυγών του άρθρου 4 του ν. 3886/2010» δηλαδή νομικά η ΕΑΑΔΗΣΥ μπορεί να αναλάβει τις αρμοδιότητες της ΑΕΠΠ και όχι το αντίθετο το οποίο είναι επομένως και παράνομο και παράλογο δηλαδή δεν μπορεί το μέρος (ΑΕΠΠ με αρμοδιότητα μόνο στην εξέταση προδικαστικών προσφυγών) να απορροφά το όλον (ΕΑΑΔΗΣΥ με αρμοδιότητα σε όλο το φάσμα των δημοσίων συμβάσεων) αλλά ακριβώς το αντίθετο.

ΠΡΟΤΑΣΗ: Αναβολή της ψήφισης αυτού του Ν/Σ και νομοπαρασκευαστική με συμμετοχή όλων των φορέων των Δημοσίων Συμβάσεων (Δικαστές-Δικηγόροι- Μηχανικοί- ΑΕΠΠ-ΕΑΑΔΗΣΥ) προκειμένου να υπάρξει λειτουργικότητα στον χώρο των Δημοσίων Συμβάσεων και απορρόφηση των 92 δις € που έρχονται αλλιώς θα γυρίσουν πίσω και θα τα φάνε (αξιοποιήσουν) οι οργανωμένοι στις απορροφήσεις Γερμανοί και Γάλλοι. Το νομοσχέδιο στην παρούσα του μορφή αφορά μόνο τακτοποίηση των συνταξιούχων του Σ.τ.Ε. και διάλυση του τομέα για τον οποίον υποτίθεται ότι ρυθμίζει.

Άρθρο 3 –Παρ. 2-α-β : Παρ’ όλη την εμπιστοσύνη που πρέπει να έχουμε στον  σοφό νομοθέτη εδώ δυστυχώς ο νομοθέτης ενεργεί σαν κλαδικός εκπρόσωπος των ανωτάτων δικαστών. Δεν υπάρχει χειρότερη επιλογή από την τοποθέτηση αποκλειστικά ανωτάτων δικαστών στην θέση του Προέδρου και των Συμβούλων της Αρχής δεδομένου ότι η μόνη τους απαράμιλλη ειδικότητα είναι να βραχυκυκλώνουν τα πάντα με νομικούρες και διαδικαστικούρες και να μην δίνεται ποτέ λύση σε κανένα απολύτως θέμα. Πρώτη τους δουλειά θα είναι να “κρίνουν” (!!!) όλες τις προθεσμίες του νόμου ενδεικτικές και να τις γράψουν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους οπότε όποιος δει ποτέ σύμβαση από το σώμα αυτό με λυμένα τα θέματα που τέθηκαν ας μας ειδοποιήσει. Η παρούσα κυβέρνηση ΔΕΝ πήρε το μάθημα από όταν Η ΙΔΙΑ καθιέρωσε για τα φορολογικά την επιτροπή εξωδικαστικής επίλυσης φορολογικών διαφορών και έβαλε συνταξιούχους δικαστές και Πρόεδρο Συνταξιούχο του Σ.τ.Ε. (Καλή Ώρα). Στην θέση των ειδικών στα φορολογικά μπήκαν οι κολλητοί τού όποιου συστήματος, προσέφυγαν οι άλλοι, αρνήθηκαν οι δικηγόροι του δημοσίου αν δεν τους τα στάζανε κι΄αυτωνών, ανακατώθηκαν και οι ανώτατοι του Σ.τ.Ε. και όποιος τόσα χρόνια τώρα είδε λύση σε οποιοδήποτε θέμα να μας το πεί και εμάς διότι εμείς ξεχάσαμε την ύπαρξη αυτής της επιτροπής. Το ίδιο επακριβώς copy-paste θα γίνει και εδώ και τέλος τα 92 δις € από την κοινότητα για την ανάκαμψη. Θα γυρίσουν πίσω και θα τα φάνε οι Γερμανοί και οι Γάλλοι με την σωστή υποδομή διαχείρισης των κονδυλίων. Όπως πιο πολιτισμένα λένε και οι άλλοι ενδιαφερόμενοι που έγραψαν παρατηρήσεις η φύση στην ηλικία του συνταξιούχου θα είναι πολύ ανασταλτικός παράγοντας στην παραγωγή έργου.

ΠΡΟΤΑΣΗ: Αναστολή ψήφισης του Ν/Σ και με κοινή συνδιάσκεψη όλων των συντελεστών των Δημοσίων Συμβάσεων να αποφασιστεί η συμμετοχή,στο εποπτικό συμβούλιο της αρχής, παραγόντων από όλο το φάσμα της αγοράς με αντικρουόμενα συμφέροντα οπότε καμία επαγγελματική ειδικότητα ( Δικαστές-Μηχανικοί-Δικηγόροι-ΑΕΠΠ-ΕΑΑΔΗΣΥ κλπ) να μην έχει την πλειοψηφία οπότε δεν θα τολμάει να προτείνει , να υποστηρίζει και να προωθεί προδήλως παράνομα συμφέροντα μια και θα ελέγχεται από τους άλλους.

Άρθρο 7 -Παρ 5ε: Οριστική Παύση μέλους της αρχής για υπαίτια ζημιά σε βάρος του Ελληνικού Δημοσίου η της Αρχής. Εδώ αν ποτέ ανατραπεί απόφαση της αρχής από Διοικητικό Εφετείο η το Σ.τ.Ε. τότε αν η αρχή έχει κάνει δεκτή οποιαδήποτε προσφυγή, άρα η σύμβαση θα έχει ανατεθεί σε ακριβότερο φορέα, τα μέλη του τμήματος θα έχουν προκαλέσει βλάβη στο Ελληνικό Δημόσιο η στην θολή έννοια της φήμης της Αρχής και θα πρέπει υποχρεωτικά να απολυθούν. Εδώ έχουμε εκ του πλαγίου την υποχρέωση απόρριψης κάθε προσφυγής προκειμένου τα μέλη να μην διωχθούν. Αυτό πρέπει να είναι συστατικό αξιολόγησης για υπαλληλική ανέλιξη αλλά ΟΧΙ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ ΑΠΟΛΥΣΗΣ.

‘Αρθρο 7 Παρ. 10: Η πρόβλεψη της παρ. 10 ότι δηλαδή το Πειθαρχικό Συμβούλιο μπορεί να εκδώσει απόφαση διαφορετική από την απόφαση του Ποινικού Δικαστηρίου είναι ευθέως αντίθετη με την διάταξη του άρθρου 17 του Ν 4446/2016 όπου αναφέρεται ότι η Διοικητική Δικαιοσύνη ανεξάρτητα από το ποιό Δικαστήριο είναι, ποσά, όρια, είδος διαδικασίας κλπ. ΡΗΤΑ ΔΕΣΜΕΥΕΤΑΙ να αποδέχεται και να εφαρμόζει είτε τις καταδικαστικές είτε τις αθωωτικές αποφάσεις των Ποινικών Δικαστηρίων (Εφόσον είναι αμετάκλητες), οπότε η διάταξη αυτή πρέπει να καταργηθεί. Στην πράξη το Σ.τ.Ε. κάτι με τα όρια κάτι με σκεπτικά του στύλ, αθωώθηκε ο υπεύθυνος αλλά όχι η επιχείρηση, προσπαθεί να βραχυκυκλώσει την διάταξη αλλά μέχρι στιγμής αυτή -εξ΄όσων γνωρίζουμε δεν έχει ανακληθεί. Ευχής έργον θα ήταν, αυτή η διάταξη να κριθεί από το Α.Ε.Δ. η σε διαδικασία αγωγής κακοδικίας όπου είναι μέλη της σύνθεσης από όλα τα Δικαστήρια και να ξεμπερδεύει η κοινωνία από την καταδυνάστευση των διαφορετικών κρίσεων για επακριβώς το ίδιο θέμα. Δεν ανήκουν στον ίδιο νομικό πολιτισμό χώρας της Ε.Ε. τα κείμενα όπου το Ποινικό Δικαστήριο αθωώνει διότι “Το σωματείο …ουδέποτε απώλεσε τον ΜΗ κερδοσκοπικό σκοπό και χαρακτήρα του κλπ” και το Σ.τ.Ε. για τις ίδιες χρήσεις και αντικείμενο διαφοράς να λέει ότι “Η προσφυγή είναι προδήλως άδικη διότι το πρόστιμο είναι κάτω από 40.000 €” και να καταστρέφει το σωματείο (Κα Σαρπ). Αν αυτοί οι δικαστές, με αυτά τα μυαλά, μεγαλωμένοι σε αυτό το δικαιοδοτικό σύστημα, γίνουν Πρόεδροι της Αρχής δεν πρόκειται να μείνει ζωντανή καμία επιχείρηση.

Άρθρο 8 Παρ. 4: Το σκεπτικό ότι για απόφαση που βγήκε από Αντιπρόεδρο του Σ.τ.Ε. και Γενική Πρόεδρο της Αρχής -όπως είναι παν-κοινώς γνωστό -την Κα Σαρπ τ. Πρόεδρο του Σ.τ.Ε., μπορεί ο ενδιαφερόμενος να το προσβάλλει με προσφυγή σε Διοικητικό Εφετείο, ανήκει στην σφαίρα της ονειρικής φαντασίας. Υπάρχει τέτοιος τρόμος στον Νομικό Κόσμο για το Σ.τ.Ε., που δεν μπορεί κανείς εκτός αγοράς να τον φανταστεί, οπότε ο δικαστής που θα κληθεί να κρίνει ενάντια στην απόφαση που προέρχεται από -έστω και συνταξιούχους – δικαστές του Σ.τ.Ε. δεν έχει γεννηθεί ακόμα. Επομένως τελειώνει στην πράξη ο 2ος βαθμός κρίσεως με ότι αυτό σημαίνει θεσμικά Κράτος Δικαστών?= Αποτυχία όπου και να έχει εφαρμοστεί στον κόσμο) και οπωσδήποτε τερατώδεις αποφάσεις.

Ας μην ξεχνάμε ότι το Σ.τ.Ε. στα πλαίσια του μεγαλείου του ζήτησε ενημερότητα πτυχίου στο 2ας ατομικό όταν η ενημερότητα βγαίνει από 3ης εταιρικά και πάνω, δηλαδή έδωσε ανάθεση ζητώντας ΠΡΟΔΗΛΑ ανύπαρκτα δικαιολογητικά και μετά αυτοί είναι νομομαθείς και τίμιοι ενώ η υπόλοιπη κοινωνία είμαστε αγοραίοι και διαπλεκόμενοι…

‘Αρθρο 8 παρ. 2 & 4: Το ποιο τμήμα θα ορίζεται για την εξέταση προσφυγής να βγαίνει ηλεκτρονικά- αυτόματα από εφαρμογή Πιερρακάκη, την οποία ουδείς θα μπορεί να αμφισβητήσει, οπότε να μην υπάρχει υποψία στημένων συνθέσεων που είναι πάντα διάχυτη από καταβολής κοινωνίας και αποτέλεσε αντικείμενο άπειρης δημοσιότητας για το πού και πώς χρεώνονταν οι υποθέσεις από την απερχόμενη ΑΕΠΠ και κάθε μορφής δικαστήριο.

Άρθρο 15. Το σ/ν ουδόλως διασφαλίζει τι θα συμβεί με τη διαδικασία λήψης – έκδοσης αποφάσεων των δυο υπό ενοποίηση Αρχών, κατά την υποχρεωτικά μακρά μεταβατική περίοδο, μετά την ψήφισή του σ/ν (στην καλύτερη περίπτωση 4-6 μήνες), ήτοι των αποφάσεων επί προδικαστικών προσφυγών, αποφάσεις για τυχόν διενέργεια ελέγχων επί απευθείας αναθέσεων, και εν γένει ελέγχων αλλά και αποφάσεων επί αιτημάτων διαπραγμάτευσης.

Διαβάστε επίσης

Η ιστοσελίδα χρησιμοποιεί cookies για λόγους επισκεψιμότητας και στατιστικών. Συνεχίζοντας την περιήγηση, αποδέχεστε τη χρήση αυτών των cookies Αποδοχή Περισσότερα